DIEREN 'URNEN'
Het verlies van een huisdier kan heel ingrijpend zijn. Zo ervaarde ik het toen mijn lieve paard Friso overleed. Om de herinneringen levend te houden, besloot ik een 'urn' van keramiek te maken voor zijn manen en staart, wat een helende manier was om mijn verdriet om te zetten in liefdevolle herinneringen. Dit proces gaf me niet alleen de mogelijkheid om Friso fysiek bij me te houden, maar ook om anderen te helpen om op een mooie, eerlijke manier hun eigen geliefde dieren te herdenken. Lees hieronder mijn verhaal en meer info over hoe ik wellicht iets voor jou zou kunnen betekenen in dit proces.
In herinnering aan Friso
Geboren in 2000
† 18 februari 2023
Na 20 jaar samen, vol avontuur, liefde en onvergetelijke momenten, was het afscheid nemen van Friso een breuk in mijn leven. Het was meer dan het verlies van een dier; het voelde als het verlies van een stukje van mijzelf, van mijn jeugd en mijn ziel. Friso was mijn maatje, mijn spiegel, mijn onvoorwaardelijke steun, we waren samen opgegroeid en toen was hij ineens weg.
Ik wilde de mooie herinneringen koesteren, zodat hij niet echt verloren zou gaan. Het was een zoektocht naar hoe ik die herinneringen een tastbare plek zou kunnen geven.
De eerste stap was het knippen van zijn manen en staart. Die kleine, fysieke stukken van hem zouden een verbinding blijven, een houvast. Maar de vraag was: hoe geef ik die herinneringen een eerlijke plek, een plek die zowel het verlies als de liefde weerspiegelt?
Ik had het idee om een urn te maken, maar dan niet voor zijn as (want die had ik niet) maar voor zijn haren. Dit was een manier om iets van hem fysiek bij me te houden. Een eerbetoon, een kunstwerk dat de liefde voor Friso niet alleen in mijn hart, maar ook in huis zichtbaar maakt.
Het proces om de urn te maken was helend. Terwijl ik de haren van Friso door mijn handen liet glijden, voelde het bijna alsof ik hem weer even kon aanraken. Het was niet hetzelfde als vroeger, maar dit was ook mooi. Door het maken van de urn vond ik een manier om mijn verdriet om te zetten in liefdevolle herinneringen. Ik verwerkte zijn haren ook in de buitenkant van de pot. Het pluimpje op de deksel is gemaakt van zijn prachtige dikke zwarte staartharen. Elke keer als ik ernaar kijk, wordt ik vervuld door de warmte van die momenten die wij samen hadden en ik kan hem zelfs even 'aaien'.
Dit gun ik anderen die ditzelfde doormaken ook. Ik wil anderen ook de kans geven om op een eervolle, mooie manier de herinneringen aan hun geliefde dier te koesteren. Het idee dat zo'n urn meer is dan alleen een object, maar een persoonlijke herinnering die het verlies verzacht, is zo waardevol. Het maakt niet uit of het gaat om haren, een halsband, veren of een ander voorwerp dat verbonden is met het dier; het gaat erom dat het een plek krijgt waar de herinneringen levendig blijven.
